امروز تو دقیقا شش ماهه شدی و من هر روز تغییرات جدید و شگرفت را نظاره می کنم.
یک چهاردهم آن هفت سال طلایی سپری شده و تو به وضوح بزرگتر شده ای و به طور کاملاً محسوسی، تقلید کردن را آغاز کرده ای. این را از تکرار "بَ" هایت که ما آن را محض دلخوشی مان "بابا" گفتن تلقی می کنیم، می شود فهمید. تو البته این را نمی دانی و هی "بَ بَ بَ" یا "با با با با" تکرار می کنی و گاهی هم تقلید از ما...
و این وسط، منم که باید مدام به خودم تذکر بدهم که "مواظب رفتارهایت باش! بچه می بیند و لابد چند صباح دیگر می خواهد تکرارش کند." و از ترس بی ادب شدن تو، سعی کنم خودم را ادب کنم!!
پی نوشت1: ممنونم که آمدی و مرا بیش از پیش مراقب خودم کردی.
پی نوشت2: با خودم فکر می کنم آن گاه که خداوند ادب شدن بنده ای را بخواهد، به او فرزند عطا می کند. خدایا شکرت که هنوز از من ناامید نشده ای..